درظهر یک روز بسیار گرم فصل سوزان تابستان در برابر یک کاخ زیبا که درمساحت وسیعی بنا شده بود و مشرف بر دریا بود و باغ های زیبا آن را محاصره کرده بود، ایستاد و با خود گفت : چرا اینها چنین کاخ های سر به فلک کشیده ای به نام ویلا دارند که تعطیلات آخر هفته را و تعطیلات دیگر را در آن می گذرانند و من حتی مبلغی ندارم که با خانواده ام به مسافرت  بروم و خوش بگذرانیم ، ساحل دریا در اختیار عده ای معدودی است وبقیه ملت از ساحل محرومند، چرا خداوند این نعمت ها را به این افراد داده ومن ودیگران را از آن محروم کرده است.
جوابی برای سوالاتش پیدا نکرد، خشمش را فرو برد و فرمان را به طرف خانه اش چرخاند. در راه عده ای از کارگران را دیدکه حرارت  خورشید بدن های لاغرشان را می سوزاند، ولی آنهای برای خط واحد دست تکان می دادند که بایستد تا سوار شوند، ولی اتوبوس پر بود و براهش ادامه داد. آنان هم به تنور گرمی که سایبان نامیده می شد باز گشتند تا از حرارت خورشید در امان بمانند، ولی سایبان در برابر گرمایی که بدن هایشان را می سوزاند نمی توانست کاری انجام دهد. آنان صبورانه منتظر اتوبوس بعدی نشستند. دوست ما این صحنه را دید، از اعماق به لرزه افتاد و با خود گفت این هم جواب سوالاتم . گویی که خدا می خواهد توجهم را به برخی از نعمت های که به من ارزانی داشته و دیگران را از آن محروم کرده است، جلب کند حکمت این تفاوت را او می داند. من یک ماشین دارم که با آن می توانم هر جا که بخواهم بروم، ولی آنها ماشین ندارند ومن هرجا که هستم زیر کولر هستم، ولی آنان کولر ندارند. من خانه دارم که به آن پناه می برم، ولی بسیاری از مردم خانه ندارند، من همسر صالحی دارم که وظایفش را به نحو احسن انجام می دهد و کسانی هستند که همسران پستشان زندگی آنان را به جهنم تبدیل کرده اند، من بچه دارم و خیلی ها بچه ندارند و من... ومن... ومن...
همینطور نعمت های خدا را می شمرد تا به خانه اش رسید و بخاطر اعتراضش به تقسیم نعمت از خداوند استغفار خواست و سخن پروردگار را یاد آور شد:
( إِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا) ابراهیم 34
( اگر درصدد شمارش نعمت های خدا برآیید نمی توانید آنها را بشمارید)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: